Τι χρειάζεται άραγε για μια συνάντηση;
Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς. Έστω από τα μισά του δρόμου ή από όποιο άλλο σημείο νομίζει ότι βρίσκεται, για να μπορέσει τελικά να κάνει τις δύο άκρες να συναντηθούν.
Aυτό που είπα ακούγεται πολύ γραμμικό και μου θυμίζει την γνωστή τοιχογραφία του Μιχαήλ Αγγέλου με τα δάκτυλα των χεριών σε προέκταση και αναμονή επαφής.
Θα μπορούσα να το δω κι αλλιώς: Ότι βρίσκομαι στο εσωτερικό ενός σπιτιού που οι τοίχοι του είναι επίτηδες κατασκευασμένοι ώστε να είναι οι εξωτερικοί τοίχοι. Έτσι εγώ ζω εξω απ' το σπίτι ενώ ο υπόλοιπος κόσμος είναι μέσα... ( ιδέα από το βιβλίο του Douglas Adams " So Long, And Thanks For All The Fish" καθώς και από το blog του Thrass ).
Τότε τη θέση του σημείου επαφής των δακτύλων της τοιχογραφίας την παίρνει η πόρτα του σπιτιού.
Έξυπνο κόλπο για να μην μας πιάνει κλειστοφοβία. Έτσι μπορούμε να αναπνέουμε ελεύθερα το αεράκι μας ακόμα και στο βαθύτατο κελί των ενδοσκοπήσεών μας.
Οι "άλλοι" είναι μέσα στο άσυλο φίλε μου... κι εμείς απ' έξω. Και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διαβούμε την πόρτα και να τους συναντήσουμε!
Αλλά αυτό είναι απλό πια αφού οι ανάγκες της ζωής ούτως ή άλλως θα μας υποχρεώσουν να περάσουμε το κατώφλι της πόρτας. Κι ας μην είναι για καμμιά βαρυσήμαντη συνάντηση. Ας είναι και για τα ψώνια του supermarket ή για μια επίσκεψη στον οδοντίατρο.
skip to main |
skip to sidebar
INCOGNITO
7 comments:
Λοιπόν εγώ πρέπει να πάω στον οδοντίατρο οπότε θα βγω απ' την πόρτα μέσα στον κόσμο...( δεν είπαμε; )
Και που ξέρεις ποιον μπορεί ποτέ να συναντήσω εκεί μέσα...
Είδες που δεν ήταν και τόσο άσχημα να βγεις απ' την κοσμάρα σου και να μπεις (βγεiς; τώρα μπερδεύτηκα!) από την πόρτα μέσα (έξω;) στον κόσμο!
Γι'αυτό εγώ είμαι ένα απλό ψαράκι όπως ο NEMO και ονειρεύομαι τον ωκεανό μεσα απ'τη γυάλα μου.
Αν μάλιστα πάω και ανάποδα τότε φέρνω και μαντάτα...ΟΜΕΝ (cool ε!)
Γνωριζόμαστε από κααααπου???
Δηλαδή αν κατάλαβα καλά εσύ έχεις αντικαταστήσει το σημείο συνάντησης με την αντιστροφή της πορείας !
Μια ψευδάισθηση λοιπόν ατέρμονης διαδρομής... Ένα animation του ωκεανού - κάτι σαν looping effect!
Interesting για τόσο μικρό ψαράκι...
Αλλά αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι η αντιστροφή της πορείας γεννάει... οιωνούς!
Αυτό εξ'άλλου δεν περιμένουμε και από κάθε συνάντηση;
Ένα μήνυμα από το σύμπαν για μας;
Hi anima! Άσε τις φιλοσοφίες και έλα να φάμε στο γνωστό μέρος OK?
First είσαι μέσα στο πνεύμα!
Εξ' άλλου μετά τον οδοντίατρο ένα καλό γεύμα επιβάλλεται.
Η .. ωμή αλήθεια είναι ότι σε κάθε πρώτη συνάντηση προσπαθούμε να κρύψουμε εκείνο το φιλέτο tartar που κουβαλούμε μέσα μας. Όσο περίτεχνα και να προσπαθήσουμε να το ξεφορτωθούμε, μας ξαναέρχεται στο τέλος όπως στην ιστορία του Mr Bean!
Σ' ευχαριστώ για το linkάρισμα, Anima.
Συμφωνώ με αυτό που γράφεις για τις "ανάγκες της ζωής".
Δε συμφωνώ με το ότι θα έπρεπε οπωσδήποτε να τούς συναντήσουμε, σε άλλη περίπτωση. Κάποιοι άνθρωποι έχουν να μάς προσφέρουν πολλά, όμως οι περισσότεροι δεν έχουν να μάς προσφέρουν τίποτα. Όπως το βλέπει κανείς, φυσικά, και δεν εννοώ σε καμιά περίπτωση ότι η δική μου άποψη είναι σωστότερη από τη δική σου.
You' re welcome Thrass!
Έχω βιώσει επανειλημμένα αυτό που λες περί ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα να δώσουν αλλά μοιάζει να το κάνω συνεχώς delete από τη μνήμη μου...Δεν είμαι σίγουρη αν έχω βγει χαμένη γιατί... στο τέλος της μέρας αν αποστασιοποιηθώ από τα συμβάντα, ακόμα και οι άσχημες εμπειρίες παίρνουν μια θέση κώδικα στο γενικώτερο πλάνο. Αποτελούν data για αποσυμβολοποίηση.
Εξ' άλλου εμείς είμαστε οι σκηνοθέτες του έργου. Δεν νομίζεις?
Post a Comment